تحقیق در مورد حفظ منابع طبیعی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل : .DOC ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 15 صفحه

قسمتی از متن .DOC :

1. 1. حفظ منابع طبیعی

مقدمه:

هدف از حفظ منابع طبیعی حمایت از نواحی زیبا و خوش منظره، گیاهان جانوران، فعالیت های تفریحی معروف و یا اکوسیستم های حساس است. تلاش های بین المللی توسط سازمان هایی از قبیل کمیته جهانی در مورد نواحی حفاظت شده تلاش می کنند. تا از برخی نواحی برای سود رسانی به نسل های حاضر و نسل های آینده حفاظت کنند. بسیاری از دولت ها متعهد شده اند تا سیستم های گسترده ملی شان را برای این ذخایر گسترش دهند تا از تنوع زیستی حفاظت کنند. اگر چه ، در بسیاری نمونه ها محل هایی برای این ذخایر انتخاب می شود که هیچ بررسی آشکاری در جهت حفظ محیط زیست ندارند و اغلب برای اهداف کوتاه مدت اجتماعی، اقتصادی و یا سیاسی هستند. در حالیکه این ذخایر می توانند در برخی نمونه ها نمایانگر تنوع زیستی باشند، آن ها در فعالیت های تجاری غیر ضروری هستند و از اینرو در نیاز به حفاظت دست کم گرفته می شوند. این تمرین باعث می شود تا ذخایر جدید در نواحی قرار بگیرند که توزیع خوبی در نشان دادن تنوع زیستی فراهم نکرده اند. اخیرا حرکتی در جهت سازگاری یک روش منظم تر برای انتخاب ذخایر صورت گرفته است.

طراحی منظم حفاظت از محیط زیست یک اساسی را برای یک روش سازمان یافته فراهم می کند تا نواحی و محیط هایی را برای ذخیره جا انتخاب کند، که هدف آن افزایش دادن فرصت هایی است که تنوع زیستی حفظ شود.

2. 1. طراحی منظم حفاظت از محیط ریست:

تصمیم گیری ها درباره حفاظت از محیط زیست، چه از طریق ذخایر یا احیای زیستگاه، باید توسط اهداف مشخصی، تشخیص اولویت ها در مقیاس های ناحیه ای مختلف و گزینش های مشخص بین نواحی محیط زیست بالقوه و مفاهیم دیگر مدیریت زیستگاه هدایت شوند.

ذخایر باید نمونه ای از تنوع کامل زیستی باشند. و نیز باید بقای طولانی مدت گونه های موجود در آن ها با حفظ فرآیند ها ی طبیعی و سطوح جمعیتی قابل اجرا و کنار گذاشتن تهدیدات یا خطرات را به همراه داشته باشند.

کارآیی یکی از مهمترین ویژگی های فرآیند انتخاب ذخایر است. یک روش مورد استفاده توسط محققان مختلف فراهم کردن حداکثر مقدار تنوع گونه ای برای کاهش هزینه و هزینه اندازه گیری شده در ناحیه است. این به مسئله حداکثر پوشش ناحیه یا محل معروف است. روش دیگر به حداقل رساندن هزینه است که مشروط به دسته ای از الزام ها و احیارها ست. این روش مسئله جایگاه پوشش محل معروف است SCP، یک پایه را برای بدست آوردن این اهداف و اهداف دیگر فراهم می کند از قبیل جامعیت ، شایستگی، غیر قابل جایگزین کردن و مکمل بودن.

SCP دارای شش مرحله است، که هدف آن انتخاب کردن نواحی برای حفاظت است که تنوع زیستی را در یک ناحیه به حداکثر برساند. مرحله یک ویژگی هایی را انتخاب می کند که به عنوان جایگزین هایی برای تنوع زیستی عمل می کنند. مرحله دوم اهداف کمیتی حفاظت را مشخص می کند. مرحله سوم گستره ای را اندازه گیری می کند که این اهداف حفاظتی توسط سیستم های ذخیره ای موجود به کار گرفته می شوند.

مرحله چهارم آرایش های مقدماتی نواحی ذخیره ای جدید را مشخص می کند که سیستم های دخیره ای موجود را کامل می کنند و به اهداف حفاظتی می رسند.

مرحله پنجم مفاهیم قابل قبول در تحقق عملکرد حفاظت از محیط زیست را مشخص می کند. در نهایت، مرحله ششم، مکانیسم هایی را برای حفظ شرایط مساعد در نواحی حفاظتی خاص گسترش می دهد. چالش های تکنیکی می توانند با سیستم های حمایتی تصمیمات مکانی آرام شوند که بطور اتوماتیک مراحل مهمی در یک فرآیند SCP هستند. توان موجود برای طراحی ذخیره تحت حمایت قوانین SCP است.

اگر چه ،SCP فرآیندی است که به راحتی به دست می آید ، که به دلیل طراحی جنبه های پیچیده اجتماعی، سازمانی و عملکردی است.

گر چه قوانین SCP می توانند به عنوان یک سری فرآیند های دستی تحقق یابند ، سیستم های کامپیوتری جدید فرصتی را برای گسترش ابزارهای حمایت از تصمیم گیری ها فراهم کرده اند که راه حل های سریعتر، کار آمد تر، طراحی واقعی تر زمان را بر اساس بررسی های کمیتی – علمی پایگاه های داده ای بزرگ مکانی ایجاد می‌کنند .

آن سیستم هایی که در یک متن مکانی به کار می روند را اغلب SDSS می نامند، و می توان از الگوریتم های ریاضیاتی برای حل کردن مسائل پیچیده مکانی استفاده کرد. آنها توانایی فراهم کردن طراحان حفاظت از محیط زیست را همراه با تنظیمات اساسی جایگاه ها یی که اهداف حفاظتی را ارضا می کنند را دارند. SDSS می توان برای اصلاح کردن یا گسترش دادن آرایش مکانی جایگاه ها مورد استفاده قرار بگیرد تا به افراد تصمیم گیرنده در مورد انتخاب نهایی شان کمک کنند.

3. 1. الگوریتم های گزینشی:

بسیاری از الگوریتم های گزینشی در انتخاب محل ذخیره (منبع) مورد استفاده هستند، اما آن ها بطور گسترده در دو طبقه بندی مشخص هستند و به این صورت تفکیک می شوند که آیا راه حل های مناسب یا مفید مناسبی را فراهم می کنند یا نه .

در این جا چندین مرور قابل مقایسه وجود دارد که نتیجه می گیرند که ( روش های تقریبی) شامل الگوریتم های خوب و کمیاب شبیه سازی شده است که ممکن است یک راه حل مناسب و کار آمد را برای انتخاب جایگاه پیدا نکنند. این روش های نیمه مناسب مساعد هستند زیرا راه حل های سریعی را به همراه گروه های داده ای بزرگی از هزاران جایگاه و ویژگی ایجاد می کنند و می توانند با مسائل پیچیده غیر

خطی سرو کار داشته باشند، اگر چه تنها با جایگاه هیا داده ای کوچک ارتباط دارند.

از طرف دیگر‏، راه‌حل‌های تضمین شده مناسب را می‌توان با به کارگیری الگوریتم‌های IP پیدا کرد که در عملکردهای تحقیقی مورد استفاده هستند، مثل برنامه‌ریزی خطی براساس الگوریتم‌های شاخه‌ای و وابسته. فردی بنام Pressev اثبات کرد که راه‌حل‌های تقریبی بین 5-20% مناسب هستند.

افرادی به نام‌های Onal, Pressey حدس زدند که بهینه‌سازی در تمام روش‌های تقریبی